złocić — ndk VIa, złocićcę, złocićcisz, złoć, złocićcił, złocićcony zwykle w imiesł. biernym «pokrywać wyroby metalowe lub niemetalowe powłoką ze złota metodą chemiczną, galwaniczną, przez platerowanie itp., w celu ozdobienia ich, ochrony przed korozją… … Słownik języka polskiego
złocić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nabierać złotego połysku, złotej barwy; mienić się, odbijać się od tła złotym kolorem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kaczeńce złocą się na łące. Kopuła kościoła złoci się w słońcu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złocenie — n I 1. rzecz. od złocić. 2. lm D. złocenieeń «złocona ozdoba; miejsce pozłocone; pozłota» Bogate, wspaniałe złocenia. złocenie się rzecz. od złocić się … Słownik języka polskiego
zalatyti — ×zalãtyti, ija ( yja [K]), ijo ( yjo) (brus. зaлaцiць, l. złocić) K.Būg, KŽ 1. tr. Q549, M, NdŽ auksuoti, puošti auksu: Išsiėmė iš kišenės tabakierką gražiausią, zalãtytą Grž. Roda eitie ir tekėtie – nezalatyts vainikėlis LB116. ^ Teip maluoja… … Dictionary of the Lithuanian Language
złocenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. złocić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}złocenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. złocenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} złocony, ozdobny element czegoś lub… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
